Përshkrimi i tërheqjes
Ura Beslet si një strukturë e rëndësishme ushtarako-strategjike u përdor sipas të gjitha gjasave në shekujt XI-XII. Kjo dëshmohet jo vetëm nga arkitektura e saj, por edhe nga rezultatet e studimit të mbishkrimit në skajin guri të urës, të bërë në gjuhën e lashtë gjeorgjiane Asomtavruli, me tekstin e përmbajtjes së krishterë.
Siç dëshmojnë historianët që studiojnë këtë rajon, një rrugë e rëndësishme transporti kalonte nëpër luginën e lumit Besletka (Basla), duke lidhur disa lugina. Për shkak të natyrës malore të lumenjve lokalë, tërheqja e një numri të madh njerëzish dhe mallrash ishte shumë e vështirë ose e pamundur gjatë periudhës së shkrirjes së borës në male, kështu që e vetmja rrugëdalje ishte ndërtimi i një ure.
Ura mbi Besletka, ose Ura e Mbretëreshës Tamara, u ngrit sipas të gjitha kanuneve të artit arkitektonik në formën e një harku guri me një shtrirje (domethënë, pa një mbështetje). Ishte bërë prej guri gëlqeror lokal, secilës pllakë qemeri iu dha një formë pykë, prandaj, pas heqjes së kallëpit, pllakat qendrore u ngjeshën me njëra-tjetrën sa më të forta, aq më e madhe ishte ngarkesa ndaj tyre. Hapësira në vetvete është 13 metra e gjatë, dhe me mbështetëset bregdetare e gjithë gjatësia e urës arrin 35 metra. Sipërfaqja e rrugës është ngritur pothuajse 9 metra mbi ujë, gjë që zvogëlon ndjeshëm pjerrësinë e rrugës në të dy anët e urës, dhe gjerësia pesë metra bëri të mundur përdorimin e saj për trafik me dy korsi.
Megjithë tetë shekuj të ekzistencës së tij plotësisht jo-muzeale në kushte të vështira malore, ura ende ka një kapacitet mbajtës të lejuar prej 8 ton. Sekreti i jetëgjatësisë së tij qëndron jo vetëm në artin e stilistëve, por edhe në aftësinë e ndërtuesve, të cilët ishin në gjendje të zgjidhnin material guri me forcë të mjaftueshme. Për më tepër, guri në ato ditë u vendos në një llaç gëlqereje me shtimin e të bardhës së vezës, e cila i dha forcë dhe qëndrueshmëri kolosale.
