Përshkrimi i tërheqjes
Përveç natyrës së egër afrikane, Zimbabve është gjithashtu i famshëm për kulturën e tij të veçantë dhe të lashtë. Zimbabveja e Madhe besohet të ketë qenë faltorja kryesore dhe qendra e kultit të paraardhësve të Shona (njerëzit Bantu). Qyteti u themelua rreth. 1130 pas Krishtit NS dhe ekzistonte për dy deri në tre shekuj. Në kohët e lashta, ishte qendra e shtetit Monomotapa, e njohur gjithashtu si fuqia e Zimbabve të Madhe (të Madhe), Muene Mutapa ose Munhumutapa. Në një kohë besohej se ishte këtu që ishin vendosur minierat e famshme të mbretit Solomon. Shumë monumente të këtij qytetërimi të lashtë janë ruajtur në territorin e vendit.
Monumenti, i listuar si një sit i Trashëgimisë Botërore të UNESCO -s në 1986 dhe i vendosur 28 km në jug të Masvingo, ishte i njohur për shkëlqimin e tij që nga shekulli i 16 -të, kur, falë udhëtarëve Portugezë, ekzistenca e tij u bë e njohur jashtë kontinentit Afrikan. I shtrirë në një sipërfaqe prej 720 hektarësh, Monumenti është një arkitekturë mahnitëse madhështore e gurëve të lashtë dhe zakonisht ndahet në tre komplekse arkitekturore. Kompleksi kodrinor, ose fortesa e kodrës, është një seri mure guri që formojnë një elips dhe janë grumbulluar në një gur 80 metra.
Muret e Mëdha janë një strukturë masive me një perimetër prej rreth 255 m, një lartësi prej 10 m dhe në disa vende deri në 5 m të gjerë. Kompleksi i luginës janë rrënojat e vendosura midis dy komplekseve të para, ku një gdhendje e Zogut të Zimbabve, i cili më vonë u bë simboli i vendit, u zbulua. Këto mure janë mbetjet kryesore të një qyteti të madh të banuar në shekujt 13-15, me një popullsi të vlerësuar rreth 20,000. Popullsia e qytetit jetonte në kasolle me kashtë të ndërtuara në bazë të dagit (një përzierje alumine dhe zhavorri), dhe sundimtarët dhe fisnikët jetonin në ndërtesa të bëra me mure guri.
