Përshkrimi i tërheqjes
Manastiri Vrachesh ndodhet pranë fshatit Vrachish; një shteg malor të çon në manastir. Ky manastir është një nga më të mëdhenjtë në vend, pasi është shtëpia e 8 njerëzve (3 fillestarë dhe 5 murgesha) që respektojnë traditat Athonite dhe mbajnë mend (dhe këndojnë) meloditë e lashta.
Besohet se një vendbanim mashkullor u formua këtu në shekullin e 12 -të. Turqit shkatërruan manastirin e shenjtë dy herë: së pari në shekullin e 15 -të, pastaj në shekujt e 18 -të. Gjatë bastisjes së fundit, turqit shkatërruan gjithashtu librarinë e famshme të themeluar nga Peyo.
Restaurimi i manastirit u krye në 1890 me donacione nga banorët vendas. Manastiri u rindërtua në vendin ku Bariu Atanas ëndërronte për Nënën e Zotit: pasi kishte gërmuar tokën, ai zbuloi disa objekte, përfshirë ikonën e mrekullueshme të Nënës së Zotit Vrachesh (tani e vendosur në kishën e Shën Klementit), si dhe mbetjet e një llambadari dhe temjanieje të lashtë.
Në 1891, një kishë guri iu shtua kompleksit të manastirit - një bazilikë një -anëshe, pa kube me një narteks. Banori i parë i manastirit pas ringjalljes së tij ishte Ignatius, i cili u bë i famshëm si një asket. Me vdekjen e tij, manastiri u boshatis përsëri. Që nga viti 1935, murgesha Eufhemia dhe disa fillestarë u vendosën këtu, pas së cilës manastiri u shndërrua në një femër.
Në shekullin XX, ndërtesat e qelizave dhe kapela e St. Klementi i Ohridsky.
Manastiri i kushtohet Dyzet Dëshmorëve të Sebastisë, i cili u bë një pasqyrim i ditës së festës patronale. Dhe dita e dytë më e rëndësishme është Lindja e Nënës së Zotit.
Manastiri strehon varrin e Nënës Cassiana, si dhe reliket e shenjtorëve Tryphon, Kharlampy, Demetrius, Seraphim of Sarov, Panteleimon dhe një grimcë të Kryqit Jetëdhënës. Këtu ruhen edhe reliket e Dyzet Dëshmorëve të sjellë nga Greqia.
