Përshkrimi i tërheqjes
Për herë të parë, koncertet u mbajtën në Filarmoninë e Kievit në 1863, të paktën këtë vit u themelua dega në Kiev e Shoqërisë Muzikore Perandorake Ruse. Në 1882 shoqëria mori një ndërtesë të re - Shtëpia e ngritur kohët e fundit e Asamblesë Tregtare (e njohur tani si Salla e Kolonave N. Lysenko). Në fillim, ajo organizoi topa maskaradash, llotari bamirësie, festime familjare, mbrëmje letrare dhe muzikore. Dhe me fillimin e viteve '90 të shekullit XIX - dhe matinantët e muzikës së dhomës. Një vend i veçantë në zhvillimin e veprimtarisë filarmonike të Kievit u luajt, natyrisht, nga kompozitori i shquar Nikolai Lysenko, megjithëse aktivitetet e tij, të pikturuara në një aromë kombëtare, nuk u mirëpritën nga autoritetet. Sidoqoftë, kontributi i kompozitorit ishte aq i lartë sa aktiviteti filarmonik vazhdoi me sukses gjatë Luftës së Parë Botërore dhe Luftës Civile.
Në 1919, takimi i tregtarëve u shpërnda. Salla Filarmonike strehoi Shtëpinë Proletare të Arteve, pastaj Shtëpinë e Edukimit Politik, Klubin Bolshevik, Shtëpinë e Pionierëve dhe Oktobristëve. Vetë Filarmonia u detyrua të punojë nga 1927 në 1934 në Kharkov, i cili ishte atëherë kryeqyteti i Ukrainës. Vetëm me transferimin e kryeqytetit në Kiev, shoqëria filarmonike ishte në gjendje të kthehej në vendin e saj, ku punoi deri në 1941.
Në periudhën e pasluftës, ndërtesa e Filarmonisë u kërcënua me prishje, pasi ishte në gjendje emergjente, por këto plane nuk u zbatuan kurrë, pasi thjesht nuk kishte dhomë më të mirë me akustikë të tillë si Filarmonia. Shoqëria Filarmonike vazhdoi me sukses aktivitetet e saj, dhe në 1962, në 120 vjetorin e lindjes dhe 50 vjetorin e vdekjes së Mykola Lysenko, ajo u emërua pas tij, dhe në fillim të viteve 80 ndërtesa e Filarmonisë Kombëtare të Ukrainës u njoh si monument arkitekturor.
