Përshkrimi i tërheqjes
Katedralja Caorle, e quajtur pas San Stefano, është një nga tërheqjet kryesore të qytetit turistik. Ajo u ndërtua në gjysmën e parë të shekullit të 11-të në stilin romano-bizantin. Fasada modeste e katedrales është zbukuruar me basorelieve që përshkruajnë shenjtorë, dhe brenda mund të shihni vepra të shkollës veneciane të artit, përfshirë "Darkën e Fundit" nga Gregorio Lazzarini. Gjithashtu vlen të përmendet fragmente të afreskeve të shekullit të 17 -të në absidën qendrore dhe altarin e artë Pala d'Oro të dhuruar kishës nga Mbretëresha Caterina Cornaro. Altari përbëhet nga gjashtë panele, të cilat përshkruajnë skena nga Bibla, Kryeengjëlli Gabriel me Virgjëreshën Mari, profetët dhe Krishti. Një kryqëzim i shekullit të 15 -të varet mbi fronin modern. Vetë katedralja përbëhet nga një naos qendror dhe dy kapela anësore, të ndara nga njëra -tjetra me radhë kolonash, mbi të cilat mbështeten harqe gjysmërrethore.
Pika kryesore e katedrales është kulla e saj e kambanës, e ndërtuar gjithashtu në shekullin e 11 -të. Ngrihet në qiell në një lartësi prej 48 metrash dhe është një shembull tipik i arkitekturës romane. Një tipar unik i kambanës është shtiza e saj në formë koni, pothuajse e vetmja në botë.
Në 1975, me iniciativën e Patriarkut Albino Luciani (Papa i ardhshëm Gjon Pali I), u hap një muze i vogël liturgjik në Katedralen e San Stefano, në të cilin ekspozohen rrobat e kishës, pikturat e altarit, enët e peshkopëve vendas, etj. Një relike muzeore e paçmuar është një kryq i vjetër argjendi dhe një ikonostas i shekujve 12-13, i përbërë nga gjashtë ikona të apostujve. Ekziston gjithashtu një relikuar me kafkën e Shën Stefanit, shenjt mbrojtës i Caorle, dhe një reliquary me një copë tokë, mbi të cilën, sipas legjendës, disa pika gjaku ranë nga trupi i Krishtit të kryqëzuar.
